Camouflage - Dhamma Talk

207.ศิลปะของความไม่ต้องทำอะไร

บรรยายเมื่อ 28-06-2563

 

เราแค่เรียนรู้ศิลปะของการที่ไม่ต้องทำอะไร ... เราทำมาแล้วทั้งชีวิต 

เราไม่เคยฝึกศิลปะของความที่ไม่ต้องทำอะไรเลย 
 
ศิลปะแห่งความไม่ต้องทำอะไร 
ไม่ใช่ไม่ทำอะไรเลย 

เรายังต้องกิน เข้าห้องน้ำ ขับถ่าย อาบน้ำ แปรงฟัน อยู่อาศัย ใช้ชีวิต 

แต่เราไม่ได้กินตามความอยาก 
เรากินตามความพอดี 
เราอยู่อาศัยอย่างพอดี 
เราใช้ชีวิตอย่างพอดี 
 
เราใช้ชีวิตนี้ ประคองรักษาชีวิตนี้ 
เพียงเพื่อที่จะพออยู่ได้ 

เพื่อจะใช้มันเป็นฐานที่ตั้งแห่งการเรียนรู้ศิลปะของความที่ไม่ต้องทำอะไร จนความจริงของชีวิตนี้เปิดเผยออกมา 

เมื่อเราเข้าถึงศิลปะของความไม่ต้องทำอะไร 

ความจริงจะเปิดเผยออกมาทันที...ไม่ต้องรอนาน 

ศิลปะของความที่ไม่ต้องทำอะไร เป็นความพอดีของชีวิต 

เราอาจจะเคยพลาดพลั้งทำอะไรไปบ้าง 
นั่นคือการเรียนรู้ว่าส่วนเกินของชีวิตเป็นยังไง 

เมื่อเราโกรธ ส่วนเกินของชีวิตก็ได้เกิดขึ้น 
เมื่อเราอยาก ส่วนเกินของชีวิตก็ได้เกิดขึ้น 
เมื่อเราพอใจ หรือไม่พอใจ ส่วนเกินของชีวิตก็ได้เกิดขึ้น 

เราไปอ่านไปฟังคำว่าปล่อยวาง เราก็จะทำ 
เราไปอ่านไปฟังว่าต้องไม่ยึดมั่นถือมั่น เราก็จะทำ 
เราไปอ่านไปฟังว่าต้องไม่ต้องให้ค่ากับอะไรๆ เราก็จะทำ 

และเราพอใจ...ที่เราได้ทำ 
“เรา” อยากจะได้อะไรบางอย่างจากการทำเสมอ 

“ตัวเรา” นี่แหละ ตัวปัญหา 

เราฟังอะไรมา เราก็เอามาสร้างปัญหาให้กับตัวเอง
อะไร”ดี”เราจะเอาหมดทุกอย่าง

เราจะเห็นว่ามันตรงข้ามกับศิลปะของความที่ไม่ต้องทำอะไรเลย

แล้วเราจะปฏิบัติธรรมอย่างไร 
ถ้าเราไม่เข้าใจตรงนี้

วิธีการดูง่ายๆ
ชีวิตการปฏิบัติธรรมของเรา
ยังมีความหวังมั้ย
ยังอยากจะก้าวหน้ามั้ย
ยังอยากดีกว่านี้มั้ย
ยังเดือดร้อนมั้ย 
ยังดิ้นรนมั้ย

ถ้ายังมีความรู้สึกแบบนี้จิตใจ
มันหนีไม่พ้นการทำ มันจะทำอย่างเนียนที่สุด...เหมือนไม่ทำอะไร

ความพยายามทั้งหลายที่เราคิดว่าดี
คืออุปสรรคที่ใหญ่ที่สุดของการปฏิบัติธรรม

เราสนใจความพยายามที่ดีเหล่านั้นมาก
เพราะว่ามีเรา มีใครคนนั้น 
อยู่เบื้องหลังความพยายามทั้งหมด

และใครคนนั้นนั่นแหละที่ทำให้เราบรรลุธรรมไม่ได้

ลองคิดดูว่า ชีวิตต่อจากนี้ของเรา เหลือเพียงแค่กิริยารู้
รู้แค่ปัจจุบันนี้ ขณะนี้ 
แล้วเราจะมีความหวังอะไรได้

เหลือแค่รู้เพียวๆ
รู้ที่ปราศจากความรู้ทุกอย่างที่เคยเรียนมา
ทิ้งความรู้ทุกอย่างไปให้หมด 

เหลือแต่ความรู้เพียวๆ ในขณะนี้ แค่นั้น
แล้วความรู้ที่แท้จริงถึงจะปรากฏขึ้นมา

คำว่า "รู้โดยที่ไม่ต้องรู้อะไรเลย"
เป็นกิริยาที่ฆ่าความเป็นเรา
ฆ่าความอยากจะรู้
บดขยี้ความกระหายในความที่อยากจะมีความรู้
ซึ่งเบื้องหลังก็คือ "เรา" นั่นเอง

206.รู้...ที่ถูกความปรุงแต่งนำทาง

บรรยายเมื่อ 17-05-2020

ค่อยๆ หาให้เจอธรรมชาติที่เป็นอิสระ

โดยที่เราไม่ต้องทำอะไร

มันมีอยู่...มีอยู่เรื่่อยๆ

 

เมื่อเราพยายามจะทำอะไรเพื่อจะอิสระ

ภาระทางใจ น้ำหนักทางใจจะเกิดขึ้น

แล้วจะอิสระได้อย่างไร

มันยึดแล้ว

 

เมื่อมีความพยายามในขณะใดขณะหนึ่งที่จะรู้สึกตัว

เรามีหน้าที่รู้ทัน ไม่ใช่รู้สึกตัว

รู้ทันความพยายามนั้น

แล้วความรู้สึกตัวจะเกิดขึ้นเอง

 

เมื่อเราไม่ทำอะไร

ไม่มีความพยายามจะทำอะไร

การนั่งสมาธิ ก็เหลือแค่กิริยา "รู้"

เหลือแค่ "รู้สึก" เหลือแค่ "รู้ทัน"

 

เมื่อเราไม่มีความพยายามจะทำอะไร

เราก็พ้นออกจากโลกของความคิดปรุงแต่ง

เราพ้นจากตัณหา เราพ้นจากความอยาก

เป็นภาวะสงบ สันติ และตื่นรู้

เป็นภาวะที่ไม่ถูกความปรุงแต่งใดๆ ครอบงำ

เป็นภาวะที่ไม่ถูกความปรุงแต่งใดๆ นำทาง

 

เราสามารถมีกิริยารู้ได้ภายใต้ความปรุงแต่ง

ภายใต้ความอยาก

ภายใต้เป้าหมาย

ภายใต้ทฤษฎี

นั่นเรียกว่า รู้...ที่ถูกความปรุงแต่งนำทาง

 

แต่เมื่อเราพ้นจากความปรุงแต่งทั้งปวง

จะเกิดกิริยารู้ขึ้น

มันเกิดเอง

 

พ้นจากความปรุงแต่งทั้งปวง ไม่ใช่การหลับ

เป็นภาวะตื่น...ตื่นอย่างเต็มที่

ตื่นออกจากโลกของความคิดปรุงแต่งทั้งปวง

ภาวะนั้นเป็นภาวะ รู้

รู้ที่บริสุทธิ์

รู้ที่เราไม่ได้สร้างขึ้นมา

รู้ที่ไม่ได้เกิดขึ้นจากความพยายามจะรู้

เป็นรู้ที่เรียกว่า สัมมาทิฏฐิ

205.พ้นออกจากโลกของความคิดปรุงแต่ง 2

บรรยายเมื่อ 02-05-2563

 

เราปฏิบัติธรรมเพื่อออกจากสังสารวัฏนี้

และเราต้องออกตั้งแต่เดี๋ยวนี้ ขณะนี้

คือออกจากความคิดปรุงแต่งทั้งปวง

 

เพียงแค่เราพ้นออกจากความคิดปรุงแต่งทั้งปวง

สังสารวัฏจะถล่มลงต่อหน้าทันที

 

ความถูกความผิด ปฏิบัติถูก ปฏิบัติผิด

จิตถูก จิตผิด จิตฟุ้งซ่าน จิตสงบ

ของเป็นคู่ๆ ทั้งหลายจะถล่มลงต่อหน้าทันที

 

เหลือเพียงสภาพที่เรียกว่า รู้

เหลือเพียงกิริยาที่เรียกว่า ปัจจุบัน

 

เมื่อเราไม่อยู่ในอดีต ไม่อยู่ในอนาคต 

นั่นคือเส้นทางที่พระพุทธเจ้าสอนเราทุกคน

ปัจจุบันจะเกิดขึ้นได้ เราต้องพ้นจากอดีต จากอนาคต

พ้นจากความปรุงแต่งทั้งปวง

 

ถ้าเราไม่หยุดอยู่แค่การรับรู้ เราจะปรุงแต่ง

ปรุงแต่งว่า นี่ถูกหรือผิด

นั่นคือเรา นั่นคือสังสารวัฏของนักปฏิบัติธรรมเกิดขึ้น

 

เราแค่เปลี่ยนโลก

เปลี่ยนจากโลกๆ นึงที่เราเคยอยู่

มาเป็นโลกของนักปฏิบัติธรรม 

ซึ่งก็เป็น โลก เหมือนเดิม

 

เพียงแค่เราพ้นออกจากโลกของความคิดปรุงแต่งทั้งปวง

การปฏิบัติที่แท้จริงจะเกิดขึ้น

การปฏิบัติที่แท้จริงจะเริ่มต้น จะดำเนินไป

และไม่มีเราเป็นผู้ทำอะไรทั้งนั้น

 

เราจะเป็นเพียงแค่คนที่รู้...รู้ว่าอะไรกำลังเกิดขึ้น 

และไม่เข้าไปเป็น ไม่โดนลากไป

ไม่โดนดึงดูดไป จนปรุงแต่งความเป็นเราขึ้นมา

 

แต่ถ้าถูกลากไปแล้ว ความเป็นเราเกิดขึ้นแล้ว

รู้ทันว่าตอนนี้เราได้อย่ในโลกของความคิดปรุงแต่งแล้ว

ให้รู้ทัน รู้ทันแล้วจะถอนตัวออกมา อยู่ในทาง

ทางของความพ้นออกจากโลกของความปรุงแต่งทั้งปวง

เรามีหน้าที่แค่นี้ตั้งแต่ตื่นจนหลับ

204.พ้นออกจากโลกของความคิดปรุงแต่ง 1

บรรยายเมื่อ 02-05-2563

 

เราอยู่ในความคิดมาทั้งชีวิตแล้ว

ความคิดไม่ว่าดีแค่ไหน เลิศประเสริฐแค่ไหน ก็เป็นแค่ความคิด

เป็นสิ่งที่สร้างความเป็นเราให้แข็งแกร่งขึ้นในทุกมิติ

 

ทุกวันเราต้องสอนตัวเองที่จะมีชีวิตใหม่

ชีวิตที่พ้นออกจากโลกของความคิดปรุงแต่งทั้งปวงให้ได้

 

ถ้าเราไม่สร้างเหตุใหม่ ผลอันใหม่มันเกิดขึ้นไม่ได้

ถ้าเราไม่มีวิถีชีวิตใหม่ ผลอันใหม่มันเกิดขึ้นไม่ได้

ถ้าเรายังคิดเหมือนเดิม เราจะเป็นคนเดิม

ถ้าเรายังใช้โครงสร้างของความเป็นเรา ในแบบที่เราเคยทำมาในอดีต

เราจะได้ชีวิตแบบเดิม เราจะได้ทุกข์แบบเดิม เราจะโง่เหมือนเดิม

 

ผลอันใหม่ไม่สามารถเกิดขึ้นจากเหตุแบบเก่าได้ นี่เป็นสัจธรรม...ไม่มีทาง

 

การพ้นออกจากความคิดปรุงแต่งทั้งปวง คือการเอาอุปสรรคที่เรียกว่า "ตัวเรา" ออกไป

แล้วธรรมชาติของการปฏิบัติที่แท้จริงถึงจะเกิดขึ้น

203.คำสอนปรมาจารย์ตั๊กม้อ

บรรยายเมื่อ 29-08-2563

คำสอนท่านปรมาจารย์ตั๊กม้อ : "ตราบใดที่ท่านยังไม่เข้าใจพุทธะที่แท้จริง หนทางที่ท่านเดินก็ยังคงเป็นหนทางที่ได้สร้างกรรมให้กับตัวเองอยู่ร่ำไป หนทางนี้จะพาให้ท่านต้องไปเวียนว่ายตายเกิดอยู่อย่างนั้นถึงแม้ว่าท่านจะไม่เต็มใจก็ตามที

แต่เมื่อท่านได้ประจักษ์แล้วถึงความเป็นธรรมชาติที่แท้จริง ธรรมชาตินี้จะพาท่านหยุดสร้างกรรมและไม่ต้องไปตายไปเกิดอีกต่อไป

แต่ถ้าท่านไม่พบความเห็นแจ้งอันคือธรรมชาติแห่งตนนี้ ไม่เห็นธรรมชาติแห่งการตื่นออกมาจากการหลับไหลมืดมิด ท่านก็จะไม่พบพระพุทธเจ้าเลย และไม่มีวันที่จะได้รู้จักความเป็นพระพุทธเจ้าที่แท้จริงเลย ต่อให้ท่านต้องปฏิบัติอย่างหนักหน่วงจนทำลายตัวเองให้เป็นผุ๋ยผงย่อยยับไปเลยก็ตาม"

202.ปัจจุบัน...ไม่เคยหายไปไหน

บรรยายเมื่อ 18-04-2563

 

เมื่อปราศจากซึ่งความหวังแล้ว ปัจจุบันขณะที่แท้จริงถึงจะเกิดขึ้น จะเหลือแค่รับรู้ความรู้สึกในปัจจุบันนี้เฉยๆ อดีตและอนาคตก่อเกิดชีวิต ก่อเกิดความเป็นเรา

 

ปัจจุบันขณะที่แท้จริงเป็นสภาพที่ตื่นรู้อยู่ ไม่อยู่ในความคิด ไม่มีเรื่องราวที่กำลังคิด ปราศจากซึ่งความเป็นชีวิตของเรา

 

ปัจจุบันขณะที่แท้จริงไม่เคยหายไปไหน เราแค่ไม่สนใจมันแค่นั้นเอง เราชอบความคิด ความหวัง ความกังวล ความปลอดภัย เราชอบชีวิตของเรา

201.ยึดติด หรือ หลุดพ้น

บรรยายเมื่อ 05-04-2563

ทุกวันนี้เราติดอะไรอยู่ เราเข้าใจคำสอนของพระพุทธเจ้าหรือยัง การติดอารมณ์ ติดความรู้สึก ติดความเชื่อ ติดความเห็น ติดไอเดียอะไรของเรา นั่นใช่เส้นทางของพระพุทธเจ้าหรือเปล่า เราควรจะเป็นอิสระหรือควรจะหลุดพ้น หรือเราควรจะเห็นโลกนี้เป็นไปอย่างที่มันเป็น เป็นเช่นนั้นเอง เราฝึกตัวเองแบบไหน เราฝึกจะเป็นพุทธะ ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน หรือเป็นผู้ติดผู้ยึด ผู้ไม่เข้าใจธรรมดาโลก

 

ปฏิบัติธรรมมันต้องกลมเกลียวกลมกลืนไปทั้งหมด ไม่ใช่รู้สึกตัวแต่ทิฏฐิเหมือนเดิม วิถีชีวิตเหมือนเดิม วิธีคิดเหมือนเดิม เป็นมนุษย์ในโลกเหมือนเดิม

200.พอดี...ไม่มี Self

บรรยายเมื่อ 22-03-2563

การใช้ปัจจุบันนำชีวิต หรือสัญชาตญาณการหยั่งรู้จากภายในนำชีวิต ไม่ได้แปลว่ามันจะต้องดีกับชีวิตเรา ไม่ได้แปลว่ามันต้องถูกในความหมายที่เราคิด มันแค่พอดีตามเหตุตามปัจจัย ตามกรรมในขณะนั้นๆ

 

ชีวิตแบบนี้มันอยู่เหนือดีและไม่ดี ดีและไม่ดีนั้นเอา Self ไปวัด ถ้ามันส่งผลประโยชน์ต่อตัวเราเรียกดี ถ้าส่งผลเสียกับตัวเราเรียกไม่ดี แต่พอดีนี้ไม่มีตัวเราไปรองรับว่าดีหรือไม่ดี แค่พอดีตามสถานการณ์ อยู่เหนือของคู่ทั้งหลาย เข้าถึงความอิสระเฉยๆ

199.เหตุผล

บรรยายเมื่อ 22-03-2563

198.รู้ขณะนี้

บรรยายเมื่อ 21-03-2563

197.ทำๆไปเหอะ

บรรยายเมื่อ 16-03-2563

196.นั่งสมาธิ...ขัดเกลา

บรรยายเมื่อ 16-03-2563

195.Minimal Course : 16 จงกรม...พยายามมีสติ

บรรยายเมื่อ 01-03-2563

194.Minimal Course : 15 จะเป็น...พระโสดาบัน

บรรยายเมื่อ 01-03-2563

193.Minimal Course : 14 วิถีธรรมนำชีวิต

บรรยายเมื่อ 01-03-2563