301.ชีวิตเป็นแค่ความหมายของภาษา

บรรยายเมื่อ 19-06-2565

 

การมีชีวิตจริงๆ นั้น ไม่มีที่พึ่ง ไม่ได้ให้ความปลอดภัย 

การมีชีวิตจริงๆนั้น เปรียบเสมือนสัตว์ป่าที่อยู่ในป่าในเขา 

...มันไม่รู้อะไรล่วงหน้า มันไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับมัน ชีวิตของมันไม่ซ้ำซาก

...เป็นชีวิตที่แค่เผชิญกับขณะนี้ โดยไม่มีทิศทางอะไรต่อมันเลย ไม่มีความหมายของความรู้ คำสอน ทฤษฎีต่างๆ เข้ามาชี้นำทิศทางของชีวิต ต่อสิ่งที่กำลังเผชิญอยู่ขณะนี้ 

ยกตัวอย่าง เรานักปฏิบัติธรรม เราฟังว่าอะไรเกิดขึ้น ต้องรู้

พอเราเชื่อในความหมายนั้นเข้าไปเต็มหัวใจ เราไม่ยอม...ถ้ามันไม่รู้

#ความหมายของคำสอนนั้นกำกับทิศทางของชีวิตทันที

นักปฏิบัติธรรมเราผู้เคร่งครัด เพ่งเพียรจะรีบสวนกลับขึ้นมาว่า “อ้าว...แล้วถ้าหลงไป จะทำยังไง? ไม่แย่หรือ?” 

ผมถามกลับว่า ใช่ไหมเราถูกสอนมา แล้วเรากลัวล่วงหน้า ว่าถ้าหลงไป มันจะแย่

นั่นคือ “ความคิด” ที่กำกับทิศทางของชีวิตจากความหมายของคำสอนเหล่านั้น อีกครั้งหนึ่ง 

ถ้าเราไปเชิญหน้ากับสิ่งที่เราบอกว่า “ถ้าไม่รู้ล่ะ มันจะเป็นยังไง” เราจะได้รู้จักความไม่รู้ล่ะ ว่ามันเป็นยังไงจริงๆ

นี่ตัวอย่างง่ายๆ ที่ชีวิตเราไม่จริง...ไม่จริงมานานแล้ว แต่เราเข้าใจว่า เราปฏิบัติธรรมอยู่ เราเพียรอยู่

ความหมายในคำสอน ในหนังสือ ในตำรา และในความเป็นศาสนา มักจะให้ไอเดียกับเราว่า “เราควรจะเป็นยังไง”

เราทุกคนจะต้องไปพิจารณาตรงนี้ให้มันชัดเจนแจ่มแจ้ง 

เราทุกคนให้ความสำคัญว่าชีวิตนั้นควรจะเป็นยังไง ในการปฏิบัติธรรมก็เช่นกัน...ควรจะเป็นยังไง ควรจะเห็นยังไง ควรจะมีอะไร ควรจะไม่มีอะไร 

ทั้งหมดคือการให้ความสำคัญกับอนาคต

แต่ขณะที่ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ #ขณะนี้

สิ่งที่เป็นอยู่จริงในขณะนี้เท่านั้นที่เป็นจริง และเป็นสิ่งเดียวเท่านั้นที่แสดงความจริงได้

และการแสดงความจริงของมันนั้น อยู่นอกเหนือความหมายของคำว่า “มันถูก หรือผิด” มันไม่สามารถจะมีความหมายนั้นได้เลย 

มันมีหน้าที่เพียงแค่แสดงความมีอยู่ของมัน ความเป็นอยู่ของมัน และเราแค่รับรู้ความจริงของมัน

แล้วไม่ว่าเราจะรับรู้ความจริงของมันได้แค่ไหน ก็คือแค่นั้น นั่นคือความจริงเหมือนกัน

#Camouflage
19-06-2565