217.ปัจจุบันเท่านั้นที่สำเร็จประโยชน์ได้

บรรยายเมื่อ 18-10-2563

ความจริงของการนั่ง 
มีอยู่แค่หนึ่งเดียว

หนึ่งเดียวนี้ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้
หนึ่งเดียวนี้มีเหมือนกันทุกคน
หนึ่งเดียวนี้อยู่นอกเหนือ หรือพ้นไปจากกรอบของความเชื่อ 
กรอบของทฤษฎี 
กรอบของวิธีปฏิบัติ
หนึ่งนั้นคือ "ความรู้สึก"

เมื่อทุกคนนั่งลง 
ทุกคนจะมีความรู้สึก

ความรู้สึกที่เกิดขึ้นในขณะนั้นๆ 
เราแค่รับรู้ความรู้สึกในแต่ละขณะ 
ในปัจจุบันนั้นๆ แล้วก็ผ่านไป

เราไม่รู้สึกว่าเราได้รับอะไร
เราไม่รู้สึกว่าในแต่ละขณะเราได้รับเป้าหมายอะไร
เราไม่โยงขณะที่แล้ว กับขณะนี้ และขณะข้างหน้า
เราไม่มีการสร้างเรื่องราวให้กับการนั่งสมาธิ

เราเหลือแค่ขณะนี้ 
แล้วก็ขณะนี้ 
แล้วก็ขณะนี้

เมื่อเราเข้าถึงความจริง คือ ขณะนี้
เราจะเริ่มรู้สึกว่าการปฏิบัติธรรมนี้ แท้จริงไม่ต้องทำอะไร

เมื่ออยู่กับแค่แต่ละปัจจุบันแล้วหมดไป
ไม่โยงอดีต ไม่ไปอนาคต 
รับรู้แค่ขณะนี้ 
แล้วก็ขณะนี้ แล้วก็ขณะนี้
ชีวิตเราจะปลอดเรื่องราว

เรื่องราวในชีวิตของเรา จะค่อยๆ เลือนหายไป
เมื่อเรื่องราวในชีวิตของเรา ค่อยๆ เลือนหายไป
เรื่องราวชีวิตของเขา ก็ค่อยๆ เลือนหายไป

ชีวิตเราจะค่อยๆ อยู่ในทางของความบริสุทธิ์
อยู่ในทางที่เราไม่เคยอยู่มาก่อน

เราต้องหยุดที่จะพอกพูนความเป็นเรา เรื่องราวของเรา ชีวิตของเรา
หยุดเรื่องของเราในฐานะนักปฏบัติธรรม
เหลือแค่ปัจจุบันนี้

หลวงพ่อเทียนท่านสอนว่า 
"ความจริงนั้นรู้ล่วงหน้าไม่ได้"

แต่เราทุกคนเมื่อเริ่มปฏิบัติธรรม 
เราตั้งธงของความคิด ความเชื่อ 
และความรู้ทั้งหลายที่เราเคยเรียนมาไว้ล่วงหน้า

ถ้าเราเข้าใจว่า ความจริงนั้นรู้ล่วงหน้าไม่ได้ 
เราจะเข้าใจสิ่งที่เราทำมาทั้งหมด ว่าเราเปลี่ยนความจริงนั้นกลายเป็นความเชื่อ กลายเป็นความคิด

และเราปฏิบัติธรรมภายใต้ความคิดและความเชื่อนั้น 
เราจะไม่มีวันพบความจริงเลย

หลวงปู่มั่นท่านเคยเทศน์ไว้ว่า มีแต่ปัจจุบันเท่านั้นที่สำเร็จประโยชน์ได้
คำสอนนี้มันตื้นจนเราละเลย
เราไปหาอะไรทำที่มันดูยากๆ ดูลึกซึ้ง
พยายามจะมีจะเป็นในสิ่งที่ดูยากๆ แล้วก็ทิ้งความจริง

ทิ้งขณะที่จะสำเร็จประโยชน์ได้ คือปัจจุบัน
เราทิ้งสิ่งที่มีค่าที่สุด ไปคว้าความคิด ความเชื่อ ความอยากของตัวเอง

เมื่อเราแค่อยู่กับปัจจุบัน อยู่กับแต่ละขณะ
ผลลัพธ์ที่ได้คือ จิตนี้จะเกิดการเรียนรู้
มันจะเป็นจิตที่พร้อมจะเรียนรู้

แต่ถ้าเราพยายามจะปฏิบัติธรรม
ตามวิธีปฏิบัติต่างๆนานา ที่เราเคยเรียนมา
เราจะเป็นแค่”นักทำให้ถูก”แค่นั้น 
ไม่ใช่”นักเรียนรู้”
เราจะไม่ได้ออกเดินทาง